Ameland - Bruin

Prachtige foto. De scheve horizon verteld mij dat de foto waarschijnlijk snel gemaakt is, in een opwelling. Tante (Zo noem ik haar voor het gemak) maakt een sexy pose op het moment dat ze de camera ziet. De fotograaf was zo gefocust op Tante en dit grappige moment dat hij de top-less vrouw op de achtergrond niet zag, of juist wel natuurlijk.

Ik zou deze foto niet kunnen maken, dat komt omdat het er bij mij is ingestampt dat het onderwerp (Tante) ten alle tijde vrij in het beeld moet staan. Als ik deze foto op de Fotoacademie had getoond, had ik waarschijnlijk deze vraag gekregen:

‘Waarom groeit er een vrouw uit haar arm?’

Wat ik ook interessant vind, is dat het gebrek aan kleuren in de foto, de zee universeel maakt. De zee is niet Ameland-bruin of Middellandse zee-blauw. Ook zou ik graag de kleuren van het badpak willen weten, ik verwacht geel en blauw maar ik weet niet waarom. Ik denk ook dat de kleuren vervaagd zijn omdat Tante hem al een paar jaar heeft.

Wifi

Er is iets geks met deze foto aan de hand, er is iets geks met dit moment aan de hand. De bosjes op de voorgrond willen vertellen dat deze foto stiekem gemaakt is. Aan de andere kant is er duidelijk te zien, dat de vrouw op de foto ziet dat er een foto gemaakt wordt. Ze kijkt in de camera, lacht en gaat er voor zitten.

De tweede tegenstelling in de foto is het verschil in gezichtsuitdrukkingen tussen de man en de vrouw. De vrouw lacht en lijkt mij oprecht gelukkig terwijl de man kijkt alsof hij net ontdekt heeft dat er geen Wifi op het strand is (Grapje). Is hij verlegen vanwege de foto? Zijn houding spreekt onderdanigheid of zelfs angst uit.

Varens zijn een van mijn minst favoriete planten. Al zou ik er niet zo verdrietig om zijn.

Proost!

Er is duidelijk iets te vieren op de foto, daar kan niemand omheen. Slingers, drank, proostende mensen en zelfs een tekening van een champagneglas aan de muur. Wat valt er te vieren? Zou vader terug zijn gekomen van een lange reis op zee?

In Nederland is onder andere aan het aantal strepen op iemands schouder de status binnen de Marine af te lezen, dat is hier niet het geval. Ook de letters ‘Texas’ willen mij doen geloven dat dit zich aan de andere kant van de Stille Oceaan afspeelt.

De bloem op vader zijn uniform is de kers op de taart van mijn conclusie, dat het over vader gaat. Ik noem hem vader omdat de jongen rechts van hem (links voor de kijker) ontzettend veel op hem lijkt. Het meisje lijkt niet op hem, maar misschien erven de genen van haar moeders kant sterker over op de dochters in de familie.

Nu ik het toch over haar heb. Zij is niet met de fotograaf bezig, maar kijkt naar iemand verderop in de kamer. Ze heeft een blik in haar ogen, die ik ook wel eens bij mij zusje heb gezien. Deze blik heeft ze in haar ogen als ze iets doet, waarvan ze denkt dat het niet mag van mijn ouders. Om dit te testen kijkt ze dan tijdens de daad een van mijn ouders aan, in afwachting van een reactie.

Het meisje op de foto drinkt iets. Ondanks haar kleine handen, is het drinkglas niet te zien. Nu zijn de glaasjes op de tafel, waarschijnlijk gevuld met drank, ook verdacht klein.

Ik ben benieuwd wat er vlak na de foto gezegd en gebeurd is.

Fotogeniek

Als portretfotografe mag ik zeggen dat ik geregeld iemand voor de camera heb staan. Op een gegeven moment is het mij opgevallen dat sommige mensen zich daadwerkelijk makkelijker laten fotograferen dan anderen; noem het fotogeniek.

Veel mensen denken dat fotogeniek zijn hetzelfde is als mooi zijn. Knappe mensen laten zich knap kieken. De bovenstaande foto laat ons meteen zien dat die regel niet altijd opgaat. De vrouw die op de foto staat is volgens mij een algemeen aanvaarde ‘ knappe vrouw’, maar staat er toch echt niet op haar voordeligst op.

Dit maak ik ook mee uit eigen ervaring. Nu wil ik niet iedereen die ik gefotografeerd heb onderverdelen in ‘mooi’ en ‘niet mooi’, maar ik denk meteen terug aan de keer dat ik een werkelijk prachtig meisje heb gefotografeerd: Van de 10 foto’s die ik van haar heb gemaakt, waren er maar twee goed gelukt. Op de rest van de foto’s stond ze met soortgelijke bekjes als deze vrouw, knipoogde of bewoog ze.

Dus wat maakt ons fotogeniek? Volgens het internet kunnen we het allemaal! De volgende tips komen van het internet, dus dit scheelt je alweer een google’tje: - Leun een beetje naar voren richting camera. Rimpels en onderkinnen vallen zo minder op. - Zorg voor een ontspannen glimlach: doe je tong achter je tanden en denk blije gedachten. - Foto’s die frontaal zijn genomen zijn minder mooi dan die waarbij je gezicht een paar graden gedraaid is. Bepaal je beste hoek en zorg dat je altijd van die kant gefotografeerd wordt. - Houd je handen bij je lichaam. Uitstekende lichaamsdelen worden uitvergroot op de foto.

Fotogeniek zijn is dus nog best hard werken en volgens mij gaat het daar helemaal mis. Stel je voor dat je tijdens het gefotografeerd worden aan deze tips denkt, denk je dat je dan natuurlijk op de foto staat?

Als ik zou moeten beantwoorden wat fotogeniek maakt, dan zeg ik: Ontspan! Denk niet zoveel na over de rimpels en het feit dat je in 2d wellicht minder slank lijkt. Ontspan en nog belangrijker, heb zelfvertrouwen. Ook alle mensen wiens achternaam niet Kroes is mogen er zijn en mogen gefotografeerd worden!

De tweede tegenstelling in de foto is het verschil in gezichtsuitdrukkingen tussen de man en de vrouw. De vrouw lacht en lijkt mij oprecht gelukkig terwijl de man kijkt alsof hij net ontdekt heeft dat er geen Wifi op het strand is (Grapje). Is hij verlegen vanwege de foto? Zijn houding spreekt onderdanigheid of zelfs angst uit.

De volgende keer dat ik zelf gefotografeerd wordt, zal ik dat ook proberen te onthouden..

Bron:

Niets

Wat verwacht men te krijgen als hij zegt dat hij niets wil? - Wat wil je voor je verjaardag? - Niets.

Mijn gevoel zegt dat deze vraag ook aan de man op de foto is gesteld. Zoals veel mannen (in mijn ervaring) hoeft hij niets. Mannen hebben geen behoefte aan tierelantijntjes. Mannen willen sokken, een luchtje of iets anders wat ze toch al aan wilden schaffen. Maar toch komt daar dan weer, het misschien wel eeuwenoude, ‘niets’.

Met ‘Niets’ blijf je dan weer zitten als gever. Het meest veilig is dan om iets uit bovenstaand lijstje te kiezen. Het is misschien een poging waard om met iets origineels aan te komen, maar dat is wel riskant.

Dit cadeau valt niet in de smaak, dat is duidelijk. Maar ik denk dat hier meer aan de hand is. Ik denk dat menig man niet zit te wachten op een tijdschriftenrek met een bloemetje erop, ik denk ook dat dat algemeen bekend is.

Ik denk daarom dat dit cadeau de vrucht is van de laatste optie; je maakt gebruik van de situatie. Niets? Prima! Dan geef ik jou de tijdschriftenhouder met dat leuke bloemetje die ik zelf wil.

1-0 voor zijn vrouw.

Puur

Er wordt vaak gezegd dat de digitale revolutie, zoals ze dat ook zo mooi hebben genoemd, voor een bepaalde nepheid zorgt. Alles moet zo ‘mooi’ mogelijk zijn. In de reclames zien wij lachende mensen zonder zorgen. In tijdschriften zien wij veertigers zonder cellulitis. Photoshop viert vaak zege.

Dit fenomeen is niet alleen binnen de commerciële fotografie gebleven. Ook op Social Media zoals Facebook zien wij vaak enkel hoogtepunten: Kijk naar waar ik op vakantie ben geweest. Kijk naar de studie die ik heb afgerond. Kijk naar de geweldige baan waarvoor ik ben aangenomen. Kijk naar mijn perfecte gezin.

Wat mij brengt bij deze foto. Als deze foto nu de dag genomen was, dan had men waarschijnlijk met afkeuring op het schermpje van de camera gekeken.
Klik: ‘Wilt u deze foto verwijderen?’
Klik: ‘Oké’.

Iedereen moet wel leuk lachen! Even de kleinkinderen sussen en nog maar een paar klikjes. Maar vroeger ging dit natuurlijk niet zo gemakkelijk. Je kunt moeilijk een heel rolletje opmaken aan één foto, dat kost veel te veel. Het resultaat is deze chaotische foto.

Ik heb geen duidelijke mening over het over-perfectioneren van alles in de media. Aan de ene kant vind ik dat iedereen zich niet zo druk moet maken en houd ik zelf van beelden die zo puur mogelijk zijn (wat dat ook moge zijn). Aan de andere kant vind ik het begrijpelijk: We willen allemaal leuk voor de dag komen en iedereen houdt van mooie dingen en mensen. En ook niet onbelangrijk: ‘Mooi’ verkoopt.

Wat ik wel zeker weet, is dat deze foto voor mij het beeld is van een perfect gezin. In het centrum zit moeder te stralen in het zonnetje, met een duidelijke oprechte glimlach.

Puur geluk, en dat zonder Photoshop.

Stoer

Vloeipapiergewicht Koki de ‘Mepper’ en Prof. Bokser Ebi Eerste klas held op sokken.

Waarschijnlijk ben ik nog niet oud genoeg om het woord ‘vroeger’ te gebruiken, maar toch ga ik het doen:

Vroeger, toen ik ongeveer dezelfde leeftijd als deze jongens had, vond ik het ook geweldig om me voor te doen als iets stoers. Er zijn foto’s van mij met pijl en boog, foto’s verkleed als sumoworstelaar of piraat. Als het maar stoer was, liefst vecht-gerelateerd.

Wat is het toch dat je als jonge jongen of soms meisje, zo graag stoer wilt doen. Zit dat in ons bloed? Is het stoer zijn en willen vechten iets dat in onze genen zit? Als het antwoord in deze foto zou moeten zitten, dan denk ik aan het tegenovergestelde.

De jongens zijn duidelijk zo neergezet voor de foto. ‘Vuisten voor je houden!’ is waarschijnlijk zonder uitleg tegen de jongens gezegd. Koki staat erbij alsof hij een gek ritmisch dansje doet en Ebi lijkt eerder verlegen dan om bang van te worden.

Misschien gaat deze foto ook wel niet zozeer over geweld, maar meer over erbij willen horen en jezelf willen bewijzen. Je wilt aan iedereen bewijzen dat je net zo stoer bent als iedereen anders.

Als ik er over nadenk: Zijn we daar niet ons hele leven mee bezig?